۱۹۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۳۲ - در قطعه در تقاضای مرمّت عمارت خود فرماید

ای خواجه که کار توام مدح و ثنا بود
هرجا که نام نیک تو تحریر می شود

ویران شدم چنان که به فکر عمارتم
هر چند خواجه زود قتد دیر می شود

دارم یکی سرا که بر او تند اگر وزد
باد سحرگهی، زبر و زیر می شود

با این همه خرابی معمار لطف تو
گر همتی نماید تعمیر می شود
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۱ - در تاریخ وفات نجف قلی خان فرماید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۳ - قطعه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.