به پیش آتش آهم زبانه ی آتش
چنان بود که ز آتش زبانه ی آتش

ز دوریت چو کشم آه بیشتر سوزم
بلی نسیم بود تازیانه ی آتش

درون تربت من چیست غیر خاکستر
جز این متاع چه خواهی زخانه ی آتش

بیان درد دل خود بهر که کردم، سوخت
مگر زبان من آمد زبانه ی آتش

چنان به سوختن اندر غم تو خو کردم
که دور از آتشم اندر میانه ی آتش

«ابوالحسن فراهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir