هر پاره ای فتاده به جایی ز جور یار
چو لشگر شکسته دل پاره پاره ام

دل دامنم گرفت و ز غم شکوه می نمود
کو جای من گرفته و من برکناره ام

کاری نساخت زاری من پیش دشمنان
بیچاره من اگر نکند دوست چاره ام

ای عشق گاه جان طلبی گاه دین و دل
اینها زدیگری یست بگو من چکاره ام