هوش مصنوعی:
این متن بیانگر درد و رنج شاعر از بی‌پروایی و بی‌اعتنایی معشوق است که باعث رسوایی او می‌شود. شاعر از معشوق می‌خواهد که حداقل به رسوایی خود توجه کند. همچنین، شاعر به مقایسه خود با شمع و پروانه می‌پردازد که هر دو در راه عشق می‌سوزند و رسوا می‌شوند. در پایان، شاعر احساس تهی‌دستی و ناامیدی خود را در برابر معشوقی که با دیگران گرم سخن است، بیان می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن‌ها به بلوغ عاطفی و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده مانند شمع و پروانه ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۱۸
آن که بی پرواییش هردم مرا رسوا کند
کاش از رسوایی خود اندکی پروا کند
از برای آن که سوزد دوست را در پیش غیر
شمع هم خود را وهم پروانه را رسوا کند
من به او مشغول و او با دیگران گرم سخن
چون تهی دستی که با پر مایه سودا کند
کاش از رسوایی خود اندکی پروا کند
از برای آن که سوزد دوست را در پیش غیر
شمع هم خود را وهم پروانه را رسوا کند
من به او مشغول و او با دیگران گرم سخن
چون تهی دستی که با پر مایه سودا کند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
