هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از دردها و رنج‌های عاشقانه می‌گوید و از دزدیدن لحظات لذت و رنج از زندگی سخن می‌گوید. او از عشق، رشک، و رازهای نهفته در دلش صحبت می‌کند و با تصاویر شاعرانه مانند نسیم صبا و مرغ بسمل، احساسات خود را بیان می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاطفی پیچیده و استفاده از استعاره‌های شاعرانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و احساسی نیاز دارد. همچنین، برخی مفاهیم مانند رنج و رشک ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.
شمارهٔ ۳۱
گهی از داغ لذت گه زچاک پیرهن دزدم
بیاو رشک را بنگر که درد از خویشتن دزدم
تو مشغول گرفتاران تو گشتی مگر زین پس
سر راه صبا گیرم نسیم از پیرهن دزدم
طپد در خاک و خون چون مرغ بسمل کشت اما من
ز بیم او طپیدن راز دل خون راز تن دزدم
چنان ناجور آن بدخو گرفتم خوکه گر سویش
فرستم نامه از سوز دل سوز از سخن دزدم
بیاو رشک را بنگر که درد از خویشتن دزدم
تو مشغول گرفتاران تو گشتی مگر زین پس
سر راه صبا گیرم نسیم از پیرهن دزدم
طپد در خاک و خون چون مرغ بسمل کشت اما من
ز بیم او طپیدن راز دل خون راز تن دزدم
چنان ناجور آن بدخو گرفتم خوکه گر سویش
فرستم نامه از سوز دل سوز از سخن دزدم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
