هوش مصنوعی:
در این شعر، شاعر به ستایش شخصی به نام «شاهد جود» می‌پردازد که از سخاوت و بخشندگی او سخن می‌گوید. شاعر بیان می‌کند که اگر مردم نان (نماد بخشش) او را در خواب ببینند، از شدت گرسنگی و محرومیت می‌میرند. همچنین اشاره می‌کند که حتی اگر از شدت گرسنگی میل به غذا داشته باشند، از چشمان بی‌آب آنها اشکی جاری نمی‌شود، زیرا بخشش‌های او بی‌نظیر است.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کهن فارسی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۱۲
ای شاهد جود از تو در زیر نقاب
می میری اگر نان تو ببینند به خواب
از غایت امساک اگر میل کشند
بیرون ناید ز چشم بی آبت آب
می میری اگر نان تو ببینند به خواب
از غایت امساک اگر میل کشند
بیرون ناید ز چشم بی آبت آب
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
