هوش مصنوعی:
در این شعر، شاعر از یار سیاه‌روی خود که مانند بختش ناامید و بیهوش شده، سخن می‌گوید. او از حس رشک و تغییر حالات عاطفی خود می‌گوید و با تصاویر شاعرانه مانند شب که روز را در خود دارد، احساساتش را بیان می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند رشک و ناامیدی نیاز به سطحی از بلوغ عاطفی دارد.
شمارهٔ ۶۹
تا یار سیه بیهوش چو بخت من شد
بخت سهیم رشک من روشن شد
رو پاک سیاه است بر اطراف رخش
یا آن که شبم به روز آبستن شد
بخت سهیم رشک من روشن شد
رو پاک سیاه است بر اطراف رخش
یا آن که شبم به روز آبستن شد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
