هوش مصنوعی:
این شعر از عشق و اندوه سخن می‌گوید. شاعر از دل‌داغدیده و مقایسه‌ای بین زیبایی معشوق و بخت خود می‌گوید. همچنین، از تغییر حالات ماه و شب صحبت می‌کند که می‌تواند نمادی از دگرگونی احساسات باشد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌های ادبی ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد. همچنین، درک زیبایی‌شناسی شعرهای کلاسیک معمولاً به بلوغ فکری و تجربه بیشتر نیاز دارد.
شمارهٔ ۷۰
شوخی که دلش داغ دل گلشن شد
زینش چه که رخت او چو بخت من شد
گر ماه چهارده شب کرد لباس
مه تیره بگشت بلکه شب روشن شد
زینش چه که رخت او چو بخت من شد
گر ماه چهارده شب کرد لباس
مه تیره بگشت بلکه شب روشن شد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
