هوش مصنوعی:
این شعر به توصیف فردی معتاد به تریاک می‌پردازد که با تیغ زدن به او، تریاک از بدنش خارج می‌شود. شاعر با زبانی طنزآمیز و کنایه‌آمیز، وضعیت این فرد را به تصویر می‌کشد.
رده سنی:
16+
متن به موضوع اعتیاد اشاره دارد و ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامناسب باشد. همچنین، درک طنز و کنایه‌های موجود در شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۰۲
آن خواجه که کم باد ز عالم نامش
تریاکی بس اگر دهم دشنامش
چون قبه خشخاش گرش تیغ زنم
تریاک برون تراود از اندامش
تریاکی بس اگر دهم دشنامش
چون قبه خشخاش گرش تیغ زنم
تریاک برون تراود از اندامش
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
