هوش مصنوعی:
شاعر از تنهایی و بیم از فراموشی می‌گوید و خود را به خورشید تشبیه می‌کند که بی‌صدا و ناخوانده به هر سو می‌رود.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عمیق عاطفی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار است.
شمارهٔ ۱۳۸
تا چند به بزم غیر تنها رفتن
تنها بر هر بی سر و بی پا رفتن
ترسم که چو خورشید رخت زرد کند
ناخوانده چو خورشید به هرجا رفتن
تنها بر هر بی سر و بی پا رفتن
ترسم که چو خورشید رخت زرد کند
ناخوانده چو خورشید به هرجا رفتن
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
