هوش مصنوعی:
شاعر از بخت سیاه و ناله‌های بی‌اثر خود شکایت می‌کند و از آه خود می‌خواهد تا به آسمان برود. او با اشاره به گذشتن شب، مخاطب را به حرکت و تلاش دعوت می‌کند.
رده سنی:
15+
متن دارای مضامین عرفانی و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات ادبی و پیچیدگی‌های زبانی آن، مناسب مخاطبان با سطح درک بالاتر است.
شمارهٔ ۱۳۹
ای بخت سیاه بخت تدبیری کن
وی ناله سینه سوز تاثیری کن
ای آه تورا به آسمان باید رفت
برخیز که شب گذشت شبگیری کن
وی ناله سینه سوز تاثیری کن
ای آه تورا به آسمان باید رفت
برخیز که شب گذشت شبگیری کن
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
