هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از مهمان خود می‌خواهد که در روزی که به او توجه می‌کند، کلبه ویرانش را آباد کند و از او می‌پرسد که چرا هر لحظه میل به رفتن دارد. او از مهمانش به عنوان جان جهانیان و جان خودش یاد می‌کند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی موجود در متن برای درک و ارتباط بهتر، به سطحی از بلوغ فکری و عاطفی نیاز دارد که معمولاً از نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.
شمارهٔ ۱۶۳
روزی که به رغم چرخ مهمان منی
آباد کن کلبه ویران منی
هر لحظه چرا میل به رفتن داری
ای جان جهانیان مگر جان منی
آباد کن کلبه ویران منی
هر لحظه چرا میل به رفتن داری
ای جان جهانیان مگر جان منی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
