هوش مصنوعی:
شاعر از فراق یار و رنج ناشی از آن می‌نالد و به اشک‌هایش خطاب می‌کند که دیگر زحمت کشیدن ندارد. او همچنین از نابودی نهال و ریشه‌هایش سخن می‌گوید، که می‌تواند نمادی از نابودی عشق یا امید باشد.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه و حزن‌آور است که درک آن به بلوغ عاطفی و شناختی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای شعری ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.
شمارهٔ ۱۶۴
از سینه خیال قد آن سروسهی
چون رفت ای اشک زحمت من چه دهی
باید نکنی نهال را چون کندی
زینش چه رسد که ریشه در آب نهی
چون رفت ای اشک زحمت من چه دهی
باید نکنی نهال را چون کندی
زینش چه رسد که ریشه در آب نهی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
