هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، به توصیف معشوق و جمال او می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند لاله، باده، آهو، گوهر، و گل‌ها برای بیان احساسات خود استفاده کرده و به زیبایی‌های طبیعت و معشوق اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی بالا، فهم آن را برای گروه‌های سنی پایین‌تر دشوار می‌کند.

شمارهٔ ۳۷۲

سروت که لاله رنگ شد از باده ی زلال
طوفان آتشست عیان در قبای آل

سر می کشد نهال قدت از دم مسیح
در بوستان کیست بدین نازکی نهال

خوش آهویست چشم شکار افگنت ولی
هرگز شکار کس نشد آن نازنین غزال

دُر در صدف اگر ز لطافت کند سخن
یابد ز لعل و گوهر لطف تو گوشمال

می سوزم از نظاره ی آن روی آتشین
از بس که سحر کرده بر آتش ز خط و خال

یاقوت لعل سای تو از عشوه در سخن
برگ گلبست جلوه کنان در قبای آل

بیند ز نور شمع تجلی شهید عشق
عکس مه جمال تو در دیده ی خیال

روی جهان فروز تو در جلوه ساخته ست
ذرات را بنور خود آیینه ی جمال

آشفته بلبلیست فغانی درین چمن
محروم مانده از حرم گلشن وصال
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۷۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.