هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عارفانه، زیبایی معشوق و تأثیر عمیق آن بر دل و جان شاعر را توصیف می‌کند. شاعر از عشق، اشتیاق، و رنج‌های ناشی از دوری معشوق سخن می‌گوید و از عناصری مانند نور، خال هندوی، و شراب برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عاشقانه و عارفانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند رنج عشق و حسرت نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۵۱۶

زهی روی دل افروزت چراغ منظر دیده
خیال خال هندویت مقیم کشور دیده

ندارد مجلس روحانیان بی عارضت نوری
در آ در مصر جان ای آفتاب خاور دیده

اگر محرم نباشد دیده و دل در حریم تو
فرو شویم بخون دل سواد ابتر دیده

چو در دل بگذرانم آرزوی لعل میگونت
لبالب سازم از خوناب حسرت ساغر دیده

چرا از پهلوی من در بلای دیده افتد دل
همان بهتر که نگشایم بروی دل در دیده

چو بینم شمع رخسار ترا در دیده دل خواهد
که چون پروانه گردد هر نفس گرد سردیده

گره شد غنچه ها از اشک گلگون خار مژگان را
همینست از نهال آرزومندی بر دیده

براید آیت رحمت بفالم زان خط مشگین
چو بهر دیدن رویت گشایم دفتر دیده

ز روی لطف اگر مانی قدم بر چشم مشتاقان
نثار مقدمت سازد فغانی گوهر دیده
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.