هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از ناامیدی و قطع امید از رسیدن به مقصود و هدف خود سخن می‌گوید. او اشاره می‌کند که عمری را در طلب و آرزو گذرانده، اما به مقصد نرسیده و در نهایت، از درگاه مورد نظر قطع امید کرده و دعا می‌گوید.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، موضوع ناامیدی و قطع امید نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد تا به درستی درک شود.
شمارهٔ ۲ - ای آنکه فلک طاق حریم حرمت را
ای آنکه فلک طاق حریم حرمت را
از قدر و شرف کعبه ی ارباب صفا گفت
عمری ز طواف در این خانه فغانی
جایی نشد و مقصد و مقصود ترا گفت
آخر چو ندید از تو امید نظر و لطف
قطع نظر از خاک درت کرد و دعا گفت
از قدر و شرف کعبه ی ارباب صفا گفت
عمری ز طواف در این خانه فغانی
جایی نشد و مقصد و مقصود ترا گفت
آخر چو ندید از تو امید نظر و لطف
قطع نظر از خاک درت کرد و دعا گفت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱ - فغانی فی المثل در عالم خاک
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳ - حال من و عدو مثل آتشست و نی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
