هوش مصنوعی:
شاعر از سرد شدن بی‌هدف آتش و دردناک بودن جام پر از زندگی خود افسوس می‌خورد. او تلاش می‌کند تا چراغی دیگر روشن کند، اما می‌ترسد که با روشن کردن آن، مجبور به مردن شود.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عاطفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، موضوعاتی مانند مرگ و ناامیدی ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال سنگین باشد.
شمارهٔ ۱۴
افسوس که آتشم ببیهوده فسرد
وین جام لبالبم رسیدست بدرد
کوشم که کنم دگر چراغی روشن
ترسم که چو برفروزمش باید مرد
وین جام لبالبم رسیدست بدرد
کوشم که کنم دگر چراغی روشن
ترسم که چو برفروزمش باید مرد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
