هوش مصنوعی:
این متن یک شعر عرفانی و مدحی است که در آن شاعر از صدری (احتمالاً یک شخصیت معنوی یا عرفانی) به عنوان کافی دین و دولت یاد می‌کند و او را منشأ آیات آسمانی و روح‌پرور می‌داند. شاعر بیان می‌کند که ذهن و ضمیر او همواره به مدح این شخصیت مشغول است و از او به عنوان پناهگاه دوشیزگان و حل‌کننده مشکلات یاد می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی پیچیده است که درک آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات خاص عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۴
کافی دین و دولت ای صدری
که جنابت سپهر آیات است
روح پرورده ی ضمیر مرا
تا مدیح تو ورد اوقاتست
حرز دوشیزگان پرده غیب
همه یا کافی المهماتست
که جنابت سپهر آیات است
روح پرورده ی ضمیر مرا
تا مدیح تو ورد اوقاتست
حرز دوشیزگان پرده غیب
همه یا کافی المهماتست
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
