هوش مصنوعی:
شاعر در این متن عاشقانه، ابراز می‌کند که تمام امید و بیم او به معشوق است و از هر امید و بیم دیگری رها شده است. او معشوق را مانند خورشید می‌داند که دلش را روشن می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عاشقانه و عمیق است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از زبان شعر کلاسیک ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل‌درک نباشد.
شمارهٔ ۱۰۹
ای جان مرا امید جاوید به تو
روشن دل من چو روی خورشید به تو
فارغ کنم از امید و بیم دگران
چون بیم دلم زتست و اومید به تو
روشن دل من چو روی خورشید به تو
فارغ کنم از امید و بیم دگران
چون بیم دلم زتست و اومید به تو
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
