هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از مخاطب می‌خواهد که کسی را که فراموش‌نشدنی است، به یاد آورد و شاد کند. همچنین، از عشق و رنج‌های آن سخن می‌گوید و درخواست می‌کند که در بندگی، آزادی بخشیده شود.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و اخلاقی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و زبان شاعرانه، مناسب مخاطبانی است که توانایی تحلیل و درک مفاهیم انتزاعی را دارند.
شمارهٔ ۱۲۲
آن را که فراموش نئی یادش کن
پیوسته غم تو می خورد شادش کن
در عشق تو پیر گشت رنجش منمای
در بندگیت به مزد آزادش کن
پیوسته غم تو می خورد شادش کن
در عشق تو پیر گشت رنجش منمای
در بندگیت به مزد آزادش کن
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
