۱۹۳ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۲۲

آن را که فراموش نئی یادش کن
پیوسته غم تو می خورد شادش کن

در عشق تو پیر گشت رنجش منمای
در بندگیت به مزد آزادش کن
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.