هوش مصنوعی:
شاعر در این بیت‌ها از عشق و سودای معشوق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که حتی معصومان نیز اگر به او دسترسی داشتند، خاک پای معشوق را در چشم می‌کشیدند. این ابیات نشان‌دهنده‌ی عشق شدید و ایثارگرانه است.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در این ابیات وجود دارد که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۳۱ - نعت النبوة
من خود به چه دل زنم دم سودایش
یا من چه سگم که دیده سازم جایش
گر دست رسد جملهٔ معصومان را
در دیده کشند جمله خاک پایش
یا من چه سگم که دیده سازم جایش
گر دست رسد جملهٔ معصومان را
در دیده کشند جمله خاک پایش
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۰ - نعت النبوة
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۲ - نعت النبوة
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
