۱۴۳ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۶۴ - الرّضا و التّسلیم

ای دل طلب یار به مشتاقی کن
وز بادهٔ نیستی دمی ساقی کن

خواهی که کمال معرفت دریابی
یک لحظه از آن خویش در باقی کن
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۳ - الرّضا و التّسلیم
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۵ - الرّضا و التّسلیم
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.