۱۸۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۷۷

درویش به غم همیشه خرّم باشد
اندر ره فقر زخم مرهم باشد

گر درویشی تو بابلا خوش می باش
کس جای حدیث عافیت کم باشد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.