هوش مصنوعی:
این شعر درباره گل‌ای است که با زیبایی و غرور سر برمی‌آورد، اما در نهایت پایمال می‌شود. شاعر از زیبایی‌های طبیعت و سرنوشت گذرای آن سخن می‌گوید.
رده سنی:
12+
این شعر دارای مفاهیم تمثیلی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان کم‌سن قابل درک نباشد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند از زیبایی‌های ادبی و معنای عمیق آن لذت ببرند.
شمارهٔ ۲۶۷
ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند
پاکیزه تر از آب زلالت کردند
در حال کشیدی تو سر از رعنایی
تا از سر دست پایمالت کردند
پاکیزه تر از آب زلالت کردند
در حال کشیدی تو سر از رعنایی
تا از سر دست پایمالت کردند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
