۱۴۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۹۰

هر لقمه که آلوده بود قی به از آن
بی خود به تواضع آردت می به از آن

نیکی و غرور دور دارد زخدای
بد بودن و اعتراف در پی به از آن
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.