هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از باده‌ای سخن می‌گوید که در مجلس شاه بدون زحمت ساقی در سحرگاه داده می‌شود. او اشاره می‌کند که برای رسیدن به کمال معرفت، باید از خود بیرون آمد تا راه به خودت نشان داده شود.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عرفانی و فلسفی است که برای درک عمیق‌تر، به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند 'باده' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا گمراه‌کننده باشد.
شمارهٔ ۶
زآن باده که در مجلس آن شاه دهند
بی زحمت ساقی به سحرگاه دهند
خواهی که کمال معرفت دریابی
از خود به درآ تا به خودت راه دهند
بی زحمت ساقی به سحرگاه دهند
خواهی که کمال معرفت دریابی
از خود به درآ تا به خودت راه دهند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
