هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از عشق سخن می‌گوید که مانند باری سنگین بر دوش اوست و با وجود ضعف و ناتوانی، همچنان آن را تحمل می‌کند. او خود را به مورچهای تشبیه می‌کند که دانه‌ای بزرگتر از خود را با سختی حمل می‌کند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌های ادبی ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. این متن برای نوجوانان و بزرگسالانی مناسب است که می‌توانند مفاهیم عاطفی و ادبی آن را درک کنند.
شمارهٔ ۱۰۰
عشق تو مدام دم به دم می کشمش
باری است گران به صد قدم می کشمش
چون مور ضعیف و دانهٔ بیش از خود
می افتم و می خیزم و هم می کشمش
باری است گران به صد قدم می کشمش
چون مور ضعیف و دانهٔ بیش از خود
می افتم و می خیزم و هم می کشمش
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
