هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از عشق نافرجام و رنج‌های ناشی از آن سخن می‌گوید. دلش به امید وصال معشوق بود، اما به آن نرسید. جانش در غم عشق او سوزاند و هیچ سودی ندید. در جستجوی عشق معشوق، که برایش مانند جان و جهان است، کاملاً سوخت، اما حتی دودی از این سوختن دیده نشد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عاطفی و عاشقانه است که درک آن برای نوجوانان کم‌سن‌وسال ممکن است دشوار باشد. همچنین، تم اصلی شعر حول محور رنج و ناکامی عشقی است که برای مخاطبان با سنین بالاتر مناسب‌تر است.

شمارهٔ ۱۶۲

دل را طمع وصل تو می بود و ندید
جان در غم تو سوده شد و سود ندید

اندر طلب عشق تو ای جان و جهان
من پاک بسوختم کسی دود ندید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.