هوش مصنوعی:
شاعر از یاری ناکام و بی‌وفا شکایت می‌کند که نه تنها به فرمانش نبوده، بلکه دردش را نیز درمان نکرده است. وقتی از او می‌پرسد که آیا سرِ ما (وفاداری) داری، پاسخ مثبت می‌دهد اما در عمل هیچ‌گاه آن را نشان نداده است.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عاطفی عمیق و ناامیدی از رابطه است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار بوده و ممکن است مناسب نباشد. همچنین، نیاز به درک نسبی از ادبیات کلاسیک فارسی دارد.
شمارهٔ ۲۸۲
یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر
یک درد مرا نکرد درمان همه عمر
چون دیدم گفتمش که داری سرِما
گفتا که بلی ولی نکرد آن همه عمر
یک درد مرا نکرد درمان همه عمر
چون دیدم گفتمش که داری سرِما
گفتا که بلی ولی نکرد آن همه عمر
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
