هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از احساسات درونی خود سخن می‌گوید و تشبیه می‌کند که مانند شمعی است که با آشفتگی خاطر، جانش به آتش تبدیل می‌شود. او بیان می‌کند که اگر از سوزش دست بکشد، می‌میرد و تنها با سوزاندن خود است که دلش آرام می‌گیرد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مضامین عمیق احساسی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند 'سررشتهٔ جانم همه آتش گردد' نیاز به سطحی از بلوغ فکری و احساسی دارد.
شمارهٔ ۵۷
شمعم که چو خاطرم مشوّش گردد
سررشتهٔ جانم همه آتش گردد
چون سوز رها کنم بمیرم حالی
می سوزم تا وقت دلم خوش گردد
سررشتهٔ جانم همه آتش گردد
چون سوز رها کنم بمیرم حالی
می سوزم تا وقت دلم خوش گردد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
