۱۱۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۶۵

دوش از سر خستگی مرا خواب ربود
ناگه صنمم خیال چون ماه نمود

خوش خوش به عتاب گفت در خواب شدی
شرمت بادا که عشق تو هیچ نبود
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.