هوش مصنوعی:
شاعر بیان می‌کند که اگر تو (معشوق) همانی که هستی، در نهایت تفاوتی بین سجاده (نماد عبادت) و زنار (نماد کفر) برای ما نیست. او از افتادن به پای معشوق و از دست دادن قدح (پیاله) و دستار (عمامه) سخن می‌گوید، که نشان‌دهنده‌ی بی‌قراری و شیدایی اوست.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و پیچیده‌ای است که برای درک عمیق‌تر آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از نمادها و استعاره‌ها ممکن است برای سنین پایین قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۱۸
زین سان که منم گر تو تویی آخر کار
ما را بَدَل سجاده باشد زنّار
در پای خودم فتاده بینی یکبار
از دست قدح فتاده ور سر دستار
ما را بَدَل سجاده باشد زنّار
در پای خودم فتاده بینی یکبار
از دست قدح فتاده ور سر دستار
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
