هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از عشق و درد فراق سخن می‌گوید. لب معشوق مانند تریاک، آتش جان را تسکین می‌دهد، اما اشک‌های شاعر همه چیز را می‌شوید. دل شاعر که از دستش رفته، مانند باد گریخته و اکنون در خاک، پای معشوق افتاده‌است.
رده سنی:
16+
این شعر حاوی مفاهیم عمیق عاشقانه و احساساتی است که درک آن‌ها به بلوغ عاطفی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند تریاک ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر مناسب نباشد.
شمارهٔ ۹۱
ای گشته لبت آتش جان را تریاک
آب چشمم ببرد عالم همه پاک
آن دل که زدست من برون رفت چو باد
در پای تو افتاد به خواری در خاک
آب چشمم ببرد عالم همه پاک
آن دل که زدست من برون رفت چو باد
در پای تو افتاد به خواری در خاک
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
