هوش مصنوعی:
در این شعر، شاعر به عشق و وفاداری خود اشاره می‌کند و بیان می‌کند که مهر و محبت او هرگز از دلش بیرون نمی‌رود و سودای معشوق همیشه در قلبش باقی می‌ماند. همچنین، شاعر از غم و اندوه خود می‌گوید که با وجود رفتنش، اشک‌هایش همچنان جاری است.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عاشقانه و غم‌انگیز در شعر وجود دارد که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی ممکن است برای سنین پایین‌تر چالش‌برانگیز باشد.
شمارهٔ ۴۲
مِهر تو چو مُهر از نگینم نرود
سودای تو از دل حزینم نرود
من خود رفتم ولیک خونابهٔ چشم
تا دامن عمر زآستینم نرود
سودای تو از دل حزینم نرود
من خود رفتم ولیک خونابهٔ چشم
تا دامن عمر زآستینم نرود
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
