ای بی خبر از محنت و شاد از الم ما
ما را غم تو کُشت و تو را نیست غم ما

آن کیست که چون شمع نه در آتش و آب است
هر شب ز دم گرم و سرشک ندم ما

مقصود وجود تو و نقش دهن توست
ورنه چه تفاوت ز وجود و عدم ما

تا ما سرِ خود بر قدم دوست نهادیم
دارند جهانی همه سر در قدم ما

چون ماه نو انگشت‌نما گشت خیالی
با آنکه رقیبان بگرفتند کمِ ما