هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه از حافظ، به موضوعاتی مانند عشق، رندی، بی‌اعتنایی به دنیا و عقل متعارف، و وابستگی به معشوق و شراب معنوی می‌پردازد. شاعر خود را از اهل عشق می‌داند و از قید و بندهای دنیوی و مذهبی رسمی دوری می‌جوید. او عشق را تنها ارزش واقعی می‌داند و از مفاهیمی مانند خرقه و سجاده به عنوان نمادهای بی‌اعتباری یاد می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به می‌گساری و بی‌اعتنایی به هنجارهای اجتماعی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۶۳

تا عشق و رندیست بعالم شعار ما
نام است ننگ و کسوت عقلست عار ما

ما ساکنان خطه عشقیم از ازل
شاه و وزیر و شحنه ندارد دیار ما

ما را بشیخ و واعظ این شهر کار نیست
جز رند می گسار نیاید بکار ما ‏

سجاده رفت و خرقه و سبحه برهن می
بی اعتباریست کنون اعتبار ما

پوشیده ایم کسوت مهر تو چون خلیل
هر جا که آتشیست بود لاله زار ما

ضحاک ماست لعل لب نوشخند تو
بر دوشت آن دو عقرب جرارمار ما

در زیر بار غم همه چون بختیان مست
در دست عشق تست زمام مهار ما

تا عشق شد بملک درون صاحب اختیار
ناچار شد زدست برون اختیار ما

روز و شبان بیاد رخ و زلف تو گذشت
بیماه و مهر آمده لیل و نهار ما

پرورده است ریشه ما زآبشار خم
چون نخل طور میوه دهد شاخسار ما

از جم مگیر خاتم زنهار زینهار
آشفته دست حق چو دهد زینهار ما
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.