هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که به موضوع عشق، عرفان، و تجربه‌های روحانی می‌پردازد. در آن از مضامینی مانند شراب عشق، دل سوخته، عاشقی، و ارتباط با معشوق الهی استفاده شده است. همچنین، اشاراتی به مفاهیم دینی و عرفانی مانند حضرت علی (حیدر) و روز حساب وجود دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی اشارات به شراب و عشق زمینی/آسمانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۳۶۸

عاشقی را کز لب لعلی شرابش میدهند
از دل بریان خود لابد کبابش میدهند

هر دلی کاو چنگ زد در تار زلف مهوشان
گوشمال از دستها همچون ربابش میدهند

هر که گستاخانه ارنی گوی شد در طور عشق
لن ترانی چون کلیم اخر جوابش میدهد

حبذا نقشی که بندد خامه بیرنگ عشق
همچو چشم من ثباتی اندر آبش میدهند

عاشقان تا باز نشناسند خون خود بحشر
در سر انگشت بتان رنگ خضابش میدهند

ذره ی کاندر هوای مهر رویت رقص کرد
حکم بر تسخیر ماه و آفتابش میدهند

هر کرا در کف بود خاک در پیر مغان
می ستانند و بمنت زر نابش میدهند

هر که باشد حب حیدر در دل او بیحساب
ایمنی از پرسش روز حسابش میدهند

جا کند آشفته وش هر کس بکوی مرتضی
کسی ستاند گر بهشت هشت بابش میدهند
وزن: فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن (رمل مثمن مشکول)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۶۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.