سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۶۲۵۴ گوهر پیدا شد:
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۴
برو به گوهر
صندل بی مغز عالم گرده دردسرست
نوش این محنت سرا آهن ربای نشترست
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۵
برو به گوهر
آنچه ما را از شراب زندگی در ساغرست
خوردنش خون دل است و ماندنش دردسرست
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۵۱
برو به گوهر
بر زبان حرف طلب هرگز نمی آریم ما
میهمان بی طلب را دوست می داریم ما
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۶۳
برو به گوهر
به آسانی شود دلها مسخر گوشه گیران را
ید طولاست در صید مگس ها عندلیبان را
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۹۱
برو به گوهر
حذر ز ناخن الماس نیست داغ مرا
که برگریز بود برگ عیش باغ مرا
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۰۵
برو به گوهر
عمر را بر باد دادن تن به صحبت دادن است
نقد اوقات گرامی را به غارت دادن است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۱۵
برو به گوهر
بی حیا گر غوطه در گوهر زند بی مایه است
شرم روی نیکوان را بهترین پیرایه است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۱۷
برو به گوهر
نغمه شیرین در مذاقم بی شراب تلخ نیست
زاهد خشکی است ساز آنجا که آب تلخ نیست
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۴۲
برو به گوهر
از سرانجام عمارت خوشی از دلها رفت
وسعت از دست و دل خلق به منزلها رفت
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۵۴
برو به گوهر
به زور خرده جان را نگاه نتوان داشت
به مشت ریگ روان را نگاه نتوان داشت
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۵۹
برو به گوهر
موی سفید ریشه آه ندامت است
پیری خمیرمایه چندین کدورت است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۷۲
برو به گوهر
در چمن روزگار فال شکفتن خطاست
اره نخل حیات خنده دندان نماست
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۷۴
برو به گوهر
عشق هر چند مجازی است خوش است
سلطنت گر چه به بازی است خوش است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۸۷
برو به گوهر
داستان عمر طی شد حرف او آخر نشد
برگریزان زبان شد گفتگو آخر نشد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۳۸
برو به گوهر
عمر عزیز قابل سوز و گداز نیست
این رشته را مسوز که چندان دراز نیست
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۵۳
برو به گوهر
تواضع خصم بالادست را بی زور می سازد
به خم گردیدن از خود سیل را پل دور می سازد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۶۱
برو به گوهر
چه پروا عاشق بیتاب را از سوختن باشد؟
که چون پروانه در گیرد چراغ انجمن باشد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۴۲
برو به گوهر
هیچ شریفی خسیس رای نباشد
آتش یاقوت ژاژخای نباشد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۵۱
برو به گوهر
می رسد هر دم مرا از نوخطان نیش دگر
ریش هیهات است گردد مرهم ریش دگر
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۷۴
برو به گوهر
عمر گویی است سبک، قامت خم چوگانش
که به یک زخم برون می برد از میدانش