سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۲۳۵۹۳ گوهر پیدا شد:
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۰۱
برو به گوهر
کس نیست به غیر از او در این جمله جهان
نی زشت و نه نیکو و نه پیدا و نهان
هر تیر که جست هست از آن سخت کمان
هر نکته که هست جست از آن شعله دهان
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۰۴
برو به گوهر
گلباغ نهانست و درختان پنهان
صد سال نماید او و او خود یکسان
بحریست محیط و بی‌حد و بی‌پایان
صد موج ز موج او درون صد جان
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۰۷
برو به گوهر
ما مرد سنانیم نه از بهر سه نان
ما دست زنانیم نه از دست زنان
در صید بدانیم نه در صید بدان
از بند جهانیم نه در بند جهان
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۱۶
برو به گوهر
مردان تو در دایرهٔ کن فیکون
دل نقطهٔ وحدتست و از عرش فزون
گر در چیند نقطهٔ دردت ز درون
حالی شوی از دایرهٔ کون برون
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۱۹
برو به گوهر
هر روز خوش است منزلی بسپردن
چون آب روان و فارغ از افسردن
دی رفت و حدیث دی چو دی هم بگذشت
امروز حدیث تازه باید کردن
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۲۳
برو به گوهر
هم خانه از آن اوست و هم جامه و نان
هم جسم از آن اوست همه دیده و جان
وان چیز دگر که نیست گفتن امکان
زیرا که زمان باید و اخوان و مکان
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۲۵
برو به گوهر
هنگام اجل چو جان بپردازد تن
مانند قبای کهنه اندازد تن
تن را که ز خاکست دهد باز به خاک
وز نور قدیم خویش برسازد تن
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۳۸
برو به گوهر
ای پردهٔ پندار پسندیدهٔ تو
وی وهم خودی در دل شوریدهٔ تو
هیچی تو و هیچ را چنین گوهر
به زین نتوان نهاد در دیدهٔ تو
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۴۳
برو به گوهر
ای جان جهان جز تو کسی کیست بگو
بی‌جان و جهان هیچ کسی زیست بگو
من بد کنم و تو بد مکافات دهی
پس فرق میان من و تو چیست بگو
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۴۴
برو به گوهر
ای چرخ فلک پایهٔ پیروزهٔ تو
زنبیل جهان گدای دریوزهٔ تو
صد سال فلک خدمت خاک تو کند
نگزارده باشد حق یکروزهٔ تو
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۵۱
برو به گوهر
ای ظلمت شب مانع خورشید مشو
ای ابر حجاب روز امید مشو
ای مدت یک ساعتهٔ لذت جسم
اصل الم حاصل جاوید مشو
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۵۸
برو به گوهر
بر آتش چو دیک تو خود را میجو
می‌جوش تو خودبخود مرو بر هر سو
مقصود تو گوهر است بشتاب و بجو
زو جوش کنی کن بسوی گوهر زو
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۶۱
برو به گوهر
چون پاک شد از رنگ خودی سینهٔ تو
خودبین گردی ز یار دیرینهٔ تو
بی‌آینه روی خویش نتوان دیدن
در یاد نگر که اوست آئینه تو
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۶۶
برو به گوهر
در کوی خیال خود چه میپوئی تو
وین دیده به خون دل چه میشوئی تو
از فرق سرت تا به قدم حق دارد
ای بیخبر از خویش چه میجوئی تو
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۷۵
برو به گوهر
عمرم به کنار زد کناری با تو
چون عمر گذشتنیست باری با تو
نی نی غلطم گذرد پیشهٔ عمر
آن عمر که یافت او گذاری با تو
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۷۶
برو به گوهر
فرزانهٔ عشق را تو دیوانه مگو
همخرقهٔ روح را بیگانه مگو
دریای محیط را تو پیمانه مگو
او داند نام خود تو افسانه مگو
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۹۳
برو به گوهر
آن دم که رسی به گوهر ناسفته
سرها به هم آورده و سرها گفته
کهدان جهان ز باد شد آشفته
برتو بجوی که مست باشی خفته
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۹۴
برو به گوهر
آنکس که ز دست شد بر او دست منه
از باده چو نیست شد تواش هست منه
زنجیر دریدن بر مردان سهل است
هر زنجیری بر شتر مست منه
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۹۵
برو به گوهر
آنی که وجود و عدمت اوست همه
سرمایهٔ شادی و غمت اوست همه
تو دیده نداری که باو درنگری
ورنی که ز سر تا قدمت اوست همه
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۶۰۲
برو به گوهر
ای بر نمک تو خلق نانی بزده
بر مرکب تو داغ نشانی بزده
حیفست که سوی کان رود آن بر سیم
پنهان چون جان و بر جهانی بزده