سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۹۶۷۱ گوهر پیدا شد:
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۵
برو به گوهر
آنسرو قدان که گلرخ و ماه وشند
با سنبل زلف و نرگس چشم خوشند
پیوسته نه بر دل کسان داغ نهند
خود نیز چو لاله گه گهی داغ کشند
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۳
برو به گوهر
هر صحبت مستیی خماری دارد
هر باغ خزانی و بهاری دارد
گنجیست چمن ز گل پر از زر لیکن
در هر بن خار خفته ماری دارد
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۹
برو به گوهر
پیری که ز خستگی تنش تاب خورد
سودش ندهد اگر چه جلاب خورد
برگی که بموسم خزان زرد شود
ریز دز درخت اگر چه صد آب خورد
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۸۲
برو به گوهر
شیراز که گل درو بصد لون بود
مثلش نتوان گفت که در کون بود
مصرست ولیک با عوانان چکند
مصری که در او هزار فرعون بود
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۸۸
برو به گوهر
آورد پری از گل من باد خبر
دی گشت ز آب دیده صد نرگس تر
امروز در آتشم چو گلنار ز غم
فردا که دمد لاله ز خاکم بنگر
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۹۲
برو به گوهر
رویت چمن است صد گل آورده به بار
چشم از همه چون گوشه نشین کرده بیار
آن نرگس خوابناک و خار مژه ات
آهو بچه ایست خفته در سایه خار
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۴۰۱
برو به گوهر
ای قطره آب از منی و ما بگذر
بنگر که شدی از چه ممر در چه ممر
محبوس کجا شدی چو خونها خوردی
و آخر بچه شکل آمدی باز بدر
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۴۱۶
برو به گوهر
ساقی قدحی که شد در گلشن باز
کوه از گل لعل کرده پر دامن باز
در آتش نیم کشته لاله نگر
کز باد چگونه میشود روشن باز
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۴۵۲
برو به گوهر
ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل
با ما بحضرو باده مینوش چو گل
اندیشه مکن ز غیبت غیر که ما
دو چشم چو نرگسیم و صد گوش چو گل
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۴۵۵
برو به گوهر
ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل
از سنبل خط کشیده صد پرده بگل
در پیرهن حریرت ای شخص لطیف
بادام مقشریست پرورده بگل
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۵۰۶
برو به گوهر
آب و گل ما که دشمانند بهم
از دولت عشق مهربانند بهم
تا همنفسند جان و تن باده بنوش
کین همنفسان « بسی » نمانند بهم
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۵۱۴
برو به گوهر
در خانه تن مشو دلا خانه نشین
گر خانه پر از گل است چون خلد برین
گلریزی جام خانه از خورشیدست
از خان برون خرام و خورشید ببین
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۵۲۰
برو به گوهر
خوش نیست بهار گلشن دهر از آن
کین چهره سرخ میکند برگ رزان
گلزار جهان بین که ز بد مهری چرخ
در عین بهار نرگسش دیده خزان
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۵۲۸
برو به گوهر
خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین
گل سایه فکند و سبزه ها سایه نشین
ایام بهار و رونق عهد شباب
خوش بودی اگر همیشه میبود چنین
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۵۳۸
برو به گوهر
برخیز و مکن تکیه به عمر گذران
می خور که وفا نیست در اطوار جهان
در باغ جهان ز مهر و بیمهری یار
صبح است گل آفتاب و زردست خزان
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۶۰۸
برو به گوهر
آن گل که بنازکی ندارد بدلی
بر دامن او مباد خار و خللی
روزی سوی من آید و روزی سوی غیر
هر روز برآید آفتاب از محلی
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۶۲۳
برو به گوهر
گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی
کز آب حیات عمر جاوید مجوی
این باد هواست در پی باد مپوی
می آب بقاست میخور و هیچ مگوی
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۶۳۲
برو به گوهر
خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای
حرفی ز جفای عالم عشوه نمای
فریاد که یاد فتنه از باغ جهان
گلها همه بر دو خار و خس ماند بجای
اهلی شیرازی : معمیات
بخش ۲۵ - حمید
برو به گوهر
گل شکفت و کوه و صحرا سبز و خرم گشت هم
از چمن بیحد سه برگه خاسته وز دشت هم
اهلی شیرازی : معمیات
بخش ۳۷ - سیفی
برو به گوهر
نسیم صبح میخواهم که شاخ گل بجنباند
بسرو قامت ساقی گل صد برگی افشاند