سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۶۰۹۶ گوهر پیدا شد:
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
شب این انجمن آراستم من
برو به گوهر
شب این انجمن آراستم من
چو مه از گردش خود کاستم من
حکایت از تغافلهای تو رفت
ولیکن از میان برخاستم من
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
نم اشک است در چشم سیاهش
برو به گوهر
نم اشک است در چشم سیاهش
دلم سوزد ز آه صبحگاهش
همان می کو ضمیرم را برافروخت
پیاپی ریزد از موج نگاهش
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
غم راهی نشاط آمیزتر کن
برو به گوهر
غم راهی نشاط آمیزتر کن
فغانش را جنون انگیزتر کن
بگیر ای ساربان راه درازی
مرا سوز جدائی تیز تر کن
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
بپا ای هم نفس باهم بنالیم
برو به گوهر
بپا ای هم نفس باهم بنالیم
من و تو کشته شان جمالیم
دو حرفی بر مراد دل بگوئیم
بپای خواجه چشمان را بمالیم
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
تب و تاب دل از سوز غم تست
برو به گوهر
تب و تاب دل از سوز غم تست
نوای من ز تاثیر دم تست
بنالم زانکه اندر کشور هند
ندیدم بنده ئی کو محرم تست
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
چسان احوال او را بر لب آرم
برو به گوهر
چسان احوال او را بر لب آرم
تو می بینی نهان و آشکارم
ز روداد دو صد سالش همین بس
که دل چون کنده قصاب دارم
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
رخم از درد پنهان زعفرانی
برو به گوهر
رخم از درد پنهان زعفرانی
تراود خون ز چشم ارغوانی
سخن اندر گلوی من گره بست
تو احوال مرا ناگفته دانی
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
به افرنگی بتان دل باختم من
برو به گوهر
به افرنگی بتان دل باختم من
ز تاب دیریان بگداختم من
چنان از خویشتن بیگانه بودم
چو دیدم خویش را نشناختم من
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
مرا این سوز از فیض دم تست
برو به گوهر
مرا این سوز از فیض دم تست
به تاکم موج می از زمزم تست
خجل ملک جم از درویشی من
که دل در سینهٔ من محرم تست
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
دمید آن لاله از مشت غبارم
برو به گوهر
دمید آن لاله از مشت غبارم
که خونش می تراود از کنارم
قبولش کن ز راه دلنوازی
که من غیر از دلی ، چیزی ندارم
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
بصدق فطرت رندانه من
برو به گوهر
بصدق فطرت رندانهء من
بسوز آه بیتابانه من
بده آن خاک را ابر بهاری
که در آغوش گیرد دانهء من
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
که گفت او را که آید بوی یاری؟
برو به گوهر
که گفت او را که آید بوی یاری؟
که داد او را امید نوبهاری؟
چون آن سوز کهن رفت از دم او
که زد بر نیستان او شراری؟
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
بیا باهم در آویزیم و رقصیم
برو به گوهر
بیا باهم در آویزیم و رقصیم
ز گیتی دل بر انگیزیم و رقصیم
یکی اندر حریم کوچهء دوست
ز چشمان اشک خون ریزیم و رقصیم
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
نصیبی بردم از تاب و تب او
برو به گوهر
نصیبی بردم از تاب و تب او
شبم مانند روز از کوکب او
غزالی در بیابان حرم بین
که ریزد خنده شیر از لب او
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
خیالش با مه و انجم نشیند
برو به گوهر
خیالش با مه و انجم نشیند
نگاهشن سوی پروین ببیند
دل بیتاب خود را پیش او نه
دم او رعشه از سیماب چیند
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
چه خوش زد ترک ملاحی سرودی
برو به گوهر
چه خوش زد ترک ملاحی سرودی
رخ او احمری چشمش کبودی
به دریا گر گره افتد به کارم
بجز طوفان نمیخواهم گشودی
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
دل اندر سینه گوید دلبری هست
برو به گوهر
دل اندر سینه گوید دلبری هست
متاعیفرین غارتگری هست
بگوشممد از گردون دم مرگ
«شگوفه چون فرو ریزد بری هست»
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
اگر خاک تو از جان محرمی نیست
برو به گوهر
اگر خاک تو از جان محرمی نیست
بشاخ تو هم از نیسان نمی نیست
ز غمزاد شودم را نگهدار
که اندر سینهٔ پردم غمی نیست
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
بباد صبحدم شبنم بنالید
برو به گوهر
بباد صبحدم شبنم بنالید
که دارم از تو امید نگاهی
دلم افسرده شد از صحبت گل
چنان بگذر که ریزم بر گیاهی
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
محبت چیست تاثیر نگاهی است
برو به گوهر
محبت چیست تاثیر نگاهی است
چه شیرین زخمی از تیر نگاهی است
به صید دل روی ، ترکش بینداز
که این نخچیر ، نخچیر نگاهی است