سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۵۹۵۱۸ گوهر پیدا شد:
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶
برو به گوهر
تا با توام، از تو جان دهم آدم را
وز نور تو روشنی دهم عالم را
چون بی‌تو بوم، قوت آنم نبود
کز سینه به کام خود برآرم دم را
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴
برو به گوهر
پیری ز خرابات برون آمد مست
دل رفته ز دست و جام می بر کف دست
گفتا: می نوش، کاندرین عالم پست
جز مست کسی ز خویشتن باز نرست
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۶
برو به گوهر
ماییم که بی‌مایی ما مایهٔ ماست
خود طفل خودیم و عشق ما دایهٔ ماست
فی‌الجمله عروس غیب همسایهٔ ماست
وین طرفه که همسایهٔ ما سایهٔ ماست
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹
برو به گوهر
هرگز بت من روی به کس ننموده است
این گفت و مگوی مردمان بیهوده است
آن کس که تو را به راستی بستوده است
او نیز حکایت از کسی بشنوده است
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۰
برو به گوهر
معشوقه و عشق عاشقان یک نفس است
رو هم نفسی جو، که جهان یک نفس است
با هم نفسی گر نفسی بنشینی
مجموع حیات عمر آن یک نفس است
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۲
برو به گوهر
عشق تو، که سرمایهٔ این درویش است
ز اندازهٔ هر هوس‌پرستی بیش است
شوری است، که از ازل مرا در سر بود
کاری است، که تا ابد مرا در پیش است
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۳
برو به گوهر
شوقی، که چو گل دل شکفاند، عشق است
ذهنی، که رموز عشق داند، عشق است
مهری، که تو را از تو رهاند، عشق است
لطفی، که تو را بدو رساند، عشق است
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۵
برو به گوهر
این دورهٔ سالوس، که نتوان دانست
می‌باش به ناموس، که نتوان دانست
خاکی شو و کبر را ز خود بیرون کن
پای همه می‌بوس، که نتوان دانست
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۷
برو به گوهر
کردیم هر آن حیله که عقل آن دانست
تا راه توان به وصل جانان دانست
ره می‌نبریم و هم طمع می نبریم
نتوان دانست، بو که نتوان دانست
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۰
برو به گوهر
از گلشن جان بی‌خبری، خار این است
میلت به طبیعت است، دشوار این است
از جهل بدان، گر تو یکی ده گردی
در هستی حق نیست شوی، کار این است
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۱
برو به گوهر
با حکم خدایی، که قضایش این است
می‌ساز، دلا، مگر رضایش این است
ایزد به کدامین گنهم داد جزا؟
توبه ز گناهی، که جزایش این است
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۲
برو به گوهر
هر چند که دل را غم عشق آیین است
چشم است که آفت دل مسکین است
من معترفم که شاهد دل معنی است
اما چه کنم؟ که چشم صورت بین است
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۴
برو به گوهر
در دور شراب و جام و ساقی همه اوست
در پرده مخالف و عراقی همه اوست
گر زانکه به تحقیق نظر خواهی کرد
نامی است بدین و آن و باقی همه اوست
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۶
برو به گوهر
گردنده فلک دلیر و دیر است که هست
غرنده بسان شیر و دیر است که هست
یاران همه رفتند و نشد دیر تهی
ما نیز رویم دیر و دیر است که هست
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۸
برو به گوهر
اندر ره عشق دی و کی پیدا نیست
مستان شده‌اند و هیچ می پیدا نیست
مردان رهش ز خویش پوشیده روند
زان بر سر کوی عشق پی پیدا نیست
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۰
برو به گوهر
دل سوختگان را خبر از عشق تو نیست
مشتاق هوا را اثر از عشق تو نیست
در هر دو جهان نیک نظر کرد دلم
زان هیچ مقام برتر از عشق تو نیست
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۱
برو به گوهر
رخ عرضه کنیم، گوی: این زر سره نیست
جان پیش کشیم، گوی، گوهر سره نیست
دل نپسندی، که مایهٔ ناسره است
هر مایه که قلب است عجب گر سره نیست!
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۲
برو به گوهر
عشق تو ز عالم هیولانی نیست
سودای تو حد عقل انسانی نیست
ما را به تو اتصال روحانی هست
سهل است گر اتفاق جسمانی نیست
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۸
برو به گوهر
در عشق توام واقعه بسیار افتاد
لیکن نه بدین سان که ازین بار افتاد
عیسی چو رخت بدید دل شیدا شد
از خرقه و سجاده به زنار افتاد
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۹
برو به گوهر
چون سایهٔ دوست بر زمین می‌افتد
بر خاک رهم ز رشک کین می‌افتد
ای دیده، تو کام خویش، باری، بستان
روزیت که فرصتی چنین می‌افتد