سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۲۴۳۴۸ گوهر پیدا شد:
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۳۴
برو به گوهر
در هر کاری مشقتی بوده و مزد
عاقل نشنیده کار بیهوده و مزد
بخشد چه نتیجه خدمت بی تکلیف؟
ای بی‌خردان کار نفرموده و مزد؟
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۳۸
برو به گوهر
واعظ، نفست ز می خمار انگیزد
دود از دل و جان خاکسار انگیزد
از من بگذر، کدورت دل بگذار
کز رفتن دی، زمین بخار انگیزد
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۴
برو به گوهر
روزی که حق از چون و چرا می‌پرسد
وز هر بد و نیک، ماجرا می‌پرسد
کاری که نفرموده خدا، گر نکنیم
صوفی! به خدا بگو، خدا می‌پرسد؟
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۶
برو به گوهر
خواری، شرف مردم دانا باشد
عزت مطلب، فروتنی تا باشد
با صدرنشینان منشین، کز میزان
آن سر که سبک‌ترست بالا باشد
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۸
برو به گوهر
درویشی جو، گر همه یک دم باشد
تا سلطانی بر تو مسلم باشد
چون باطن خم گر نشود صاف دلت
از ظاهر آیینه چرا کم باشد؟
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۰
برو به گوهر
نازک‌خاطر، کم آرزو می‌باشد
رو سخت، شریر و فتنه‌جو می‌باشد
آیینه شیشه را بود روی یکی
آیینه فولاد، دورو می‌باشد
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۱
برو به گوهر
اسباب تعلق همه عارت بخشد
فقرست که تاج افتخارت بخشد
هرچیز که دانسته ازان ترک کنی
حق در عوض یکی هزارت بخشد
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۶
برو به گوهر
آن را که به حق چراغ افروخته شد
تشریف بقا به قامتش دوخته شد
بر کرد به خود، هرکه به تقلید افتاد
چون شمع که از ساختگی سوخته شد
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۳
برو به گوهر
دل را ز هوس، محض کدورت مپسند
روشن کنش از زنگ تعلق یک چند
آیینه دل، آینه زانو نیست
کز وی شود آدمی به نامی خرسند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۵
برو به گوهر
دل گر لمعات اختر خود داند
کی مهر بتان را هنر خود داند
پرهیز کند ز صورت بی‌معنی
گر آینه قدر جوهر خود داند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۱
برو به گوهر
بر سینه خود به عاریت نیش مبند
الماس به دل بیشتر از ریش مبند
چون آتش اگر سوختنت داعیه نیست
چون شمع، به رشته شعله بر خویش مبند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۳
برو به گوهر
چون برق مباش دشمن کشتی چند
چون زلزله، بند مگسل از خشتی چند
خواهی بد کس را به کسی ننمایی
آیینه مبر برابر زشتی چند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۷
برو به گوهر
راحت‌طلبان ذوق فروکش دارند
شوریده‌سران حمله بر آبرش دارند
جا سرد مکن، کاهلی‌ات گر زده راه
کاین گرمروان نعل در آتش دارند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۰
برو به گوهر
جمعیت سیم و زر لئیمان دارند
وز پیسه بسی تنگ، غنیمان دارند
زنهار مکن شکایت از دست تهی
کاین شیوه خاص را کریمان دارند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۱
برو به گوهر
رو، یک جهتان به هر طرف نگذارند
سررشته مهر تو ز کف نگذارند
از سینه اهل راز آید، که دگر
پروردن گوهر به صدف نگذارند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۲
برو به گوهر
فردا که حساب خیر و شر می‌گیرند
عذر گنه از گنه بتر می‌گیرند
رو فارغ کن به توبه خود را ز گناه
امروز که از تو عذر برمی‌گیرند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۶
برو به گوهر
حاسد نمکم بر جگر ریش زند
نیش از ره دوستی به دل بیش زند
گرم است به طعنه در لباس بازی
آری سوزن به دوختن نیش زند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۴
برو به گوهر
هرکس که سخن ز قدر و مقدار کند
کی حالت خود تواند اظهار کند
خواهی هنرت عیان شود، پستی جو
شمشیر فرود آید و کار کند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۶
برو به گوهر
آن قوم که بر خوان سخاوت نمکند
در زیر فلک نی‌اند، گویا ملکند
همت که بود پیشه مردان، مطلب
از طایفه‌ای که زیر دست فلکند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۸
برو به گوهر
جاهل را چرخ، بخت روشن نکند
بی ترک غضب، مرد معین نکند
آری آری، نه سر شود نی سرور
تا خامه وداع رگ گردن نکند