چیست مرغابی فراخته بال
سر او را بدو جهت منقار
بر دو منقار او نهاده برنج
جرم ماهی دو هفته دایره وار
تا نپرد در آب مرغابی
نپرد مه ستاره را بکوار

کای باقبال جهانگیر و ممالک پیمای
وی مصور ز رخت معنی تایید خدای
تخت از صولت کام تو بود کیوان پوی
تاج از دولت فرق تو بود فرقدسای
گرد گوی دم اسبت مه افلاک مسیر
گرد نعل سم خنگت گل خورشید اندای
باد باسیر سمند تو یکی بیهده گرد
عقل با ذوق سلیم تویکی هرزه درای
هرشب از سهم کیی کاخ شکوهت مریخ
پرد از خواب چنان کش شکند طاق سرای
هردم از رعب کله گوشه قدرت کیوان
بجهد از جای چنان کش گسلد بند قبای
کلک بشکست قضا دفتر پیچید قدر
هربلد را که شد اخلاق تو فرمان فرمای
مهر خاور را در محضر تو سر برسنگ
جند اختر را درکشور تو پا درلای
کیست فردوس که نبود بر بزمت مدهوش
چیست دوزخ که نماند گه رزمت دروای
ابر اگر با تو رود اوج بگو باد مسنج
بحر اگر با تو زند موج بگو آب مسای
تا موالید سه و عقل ده و ارکان چار
بر درت هفت فلک یک جهتی پشت دوتای

بر خاوری از تیر وزحل چاکری است
مریخش بنده زهره اش مشتری است
بدراست بچرخ نثر ازان بی نقص است
شمس است به برج نظم از آن خاوری است

امیر بوته که ماه ره غبار بئیته
فرنگی‌ره شاه زنگبار بئیته
هندو بیمو، قافله بار بئیته
زحل قمر سر خشْ قرار بئیته

ته بخت و دولت، به چل پر دِماسه!
ته دولت بَگِرْدِهْ، بَگِرْدِهْ گِرْدِهْ تاسِهْ
زُحَلْ کمترینْ بنده‌یِ ته اَسٰاسِهْ
عُطارِدْ، نویسنده‌یِ ته اَجْناسِهْ

و من كلام له عليه‌السلام قاله لبعض أصحابه لما عزم على المسير إلى الخوارج
و قد قال له إن سرت يا أمير المؤمنين في هذا الوقت
خشيت ألا تظفر بمرادك من طريق علم النجوم
فقال عليه‌السلام أَ تَزْعُمُ أَنَّكَ تَهْدِي إِلَى اَلسَّاعَةِ اَلَّتِي مَنْ سَارَ فِيهَا صُرِفَ عَنْهُ اَلسُّوءُ
وَ تُخَوِّفُ مِنَ اَلسَّاعَةِ اَلَّتِي مَنْ سَارَ فِيهَا حَاقَ بِهِ اَلضُّرُّ
فَمَنْ صَدَّقَكَ بِهَذَا فَقَدْ كَذَّبَ اَلْقُرْآنَ
وَ اِسْتَغْنَى عَنِ اَلاِسْتِعَانَةِ بِاللَّهِ فِي نَيْلِ اَلْمَحْبُوبِ وَ دَفْعِ اَلْمَكْرُوهِ
وَ تَبْتَغِي فِي قَوْلِكَ لِلْعَامِلِ بِأَمْرِكَ أَنْ يُولِيَكَ اَلْحَمْدَ دُونَ رَبِّهِ
لِأَنَّكَ بِزَعْمِكَ أَنْتَ هَدَيْتَهُ إِلَى اَلسَّاعَةِ اَلَّتِي نَالَ فِيهَا اَلنَّفْعَ
وَ أَمِنَ اَلضُّرَّ
ثم أقبل عليه‌السلام على الناس فقال
أَيُّهَا اَلنَّاسُ إِيَّاكُمْ وَ تَعَلُّمَ اَلنُّجُومِ
إِلاَّ مَا يُهْتَدَى بِهِ فِي بَرٍّ أَوْ بَحْرٍ
فَإِنَّهَا تَدْعُو إِلَى اَلْكَهَانَةِ
وَ اَلْمُنَجِّمُ كَالْكَاهِنِ
وَ اَلْكَاهِنُ كَالسَّاحِرِ
وَ اَلسَّاحِرُ كَالْكَافِرِ
وَ اَلْكَافِرُ فِي اَلنَّارِ
سِيرُوا عَلَى اِسْمِ اَللَّهِ

وَ قَدْ سُئِلَ عَنْ مَسَافَةِ مَا بَيْنَ اَلْمَشْرِقِ وَ اَلْمَغْرِبِ فَقَالَ عليه‌السلام مَسِيرَةُ يَوْمٍ لِلشَّمْسِ