سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۲۳۵۹۳ گوهر پیدا شد:
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۹
برو به گوهر
آن قوم که دل‌بسته صورت باشند
از معنی عرفان خدا ...اشند
دارند سری به صورت بی‌معنی
گویی که شبیه خامه نقاشند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۴
برو به گوهر
هرکس که سخن ز قدر و مقدار کند
کی حالت خود تواند اظهار کند
خواهی هنرت عیان شود، پستی جو
شمشیر فرود آید و کار کند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۵
برو به گوهر
پیوسته فلک تهیه نیش کند
تا سینه ارباب هنر ریش کند
این است مدار، عیب گلبن نکنند
گر تربیت خار ز گل بیش کند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۶
برو به گوهر
آن قوم که بر خوان سخاوت نمکند
در زیر فلک نی‌اند، گویا ملکند
همت که بود پیشه مردان، مطلب
از طایفه‌ای که زیر دست فلکند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۷
برو به گوهر
با نام هنر به دهر، کس سر نکند
از مشعل مه، چراغ کس بر نکند
یابند چه بهره از کمال، اهل کمال؟
شادابی گوهر، لب کس تر نکند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۸
برو به گوهر
جاهل را چرخ، بخت روشن نکند
بی ترک غضب، مرد معین نکند
آری آری، نه سر شود نی سرور
تا خامه وداع رگ گردن نکند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۲
برو به گوهر
آن قوم که با عشق نه از یک جایند
مستغرق عشقند و هوس‌پیمایند
ماهی و نهنگ عین دریا نشوند
هرچند تمام عمر در دریایند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۳
برو به گوهر
ای آن که کنی سعی در اثبات وجود
این راه، به پای عقل نتوان پیمود
هر چیز که درنگنجد آنت به خیال
آن است خدای و مابقی گفت و شنود
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۴
برو به گوهر
در معرفت آن که عشق بر عقل افزود
در راه طلب نگشت سعیش نابود
بی مغز نمی‌کند خرد نشو و نما
از کاشتن دانه بی مغز چه سود؟
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۵
برو به گوهر
گر معرفت الله نباشد مقصود
زین انس مجازی تن و روح چه سود؟
جان نور حق است و چون به حق وا گردید
تن باز همان قبضه خاک است که بود
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۷
برو به گوهر
خواهم عدمی که پیش از این داشت وجود
کاین هستی پوچ را در او راه نبود
ور نه عدمی که بعد ازین خواهد بود
مستوجب صد هزار گفت است و شنود
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۸
برو به گوهر
آن را که دل از دو کون آزاد بود
کی طبع به وصل این و آن شاد بود
بحر از گهر و حباب دارد دو گره
در یک گره آب و در یکی باد بود
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۹
برو به گوهر
فرزانه به قید شهر و کو بند بود
پیوسته اسیر زن و فرزند بود
مجنون داند به است صحرا از شهر
دیوانه به کار خود خردمند بود
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۰
برو به گوهر
از نور رخت، سها چو خورشید بود
آن کش تو نه ای امید، نومید بود
تو عین بقا و دیگران محض فنا
هرکی به تو زنده گشت، جاوید بود
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۷
برو به گوهر
هرچیز که آن وسیله کام بود
پیش دل کام‌جو دلارام بود
صیادان را عزیز چون چشم و دل است
هر حلقه و عقده‌ای که در دام بود
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۹
برو به گوهر
مردم که ز مردمی نشانش نبود
اینش نپسندند چو آنش نبود
انسان نبود آنچه به انسان ماند
ماهی چو زبان است و زبانش نبود
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۰
برو به گوهر
آن کز طرف خدا موفق نبود
از معرفتش امید، مطلق نبود
زین قوم مکن دعوی عرفان باور
کس عارف ذات حق به جز حق نبود
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۱
برو به گوهر
ای بوده در آنچه بوده و هست و بوَد
معبود بر آن چه بوده و هست و بود
هر موجودی که هست فانی گردد
هستی تو هر آن چه بوده و هست و بود
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۳
برو به گوهر
آن کش نظر بلند و برجسته بود
چون عشق، ز بند دو جهان رسته بود
کوچک‌خردان زیر فلک در قیدند
کودک در مهد، دست و پا بسته بود
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۵
برو به گوهر
درویش، غنی‌ست گرچه بی‌توشه بود
پیرایه کدخدای ده، خوشه بود
هرکس نگرفت گوشه‌ای، زو چه حساب؟
باطل بود آن فرد که بی‌گوشه بود