جلایر در سواری اوستاد ست
به اسب اندازی از رستم زیادست
جرید افکن، تقلا زن، سواری است
تفنگ اندازی، و نیزه گذاری است
به پیش روی قیقاج و چپ و راست
زندگوئی به هر جائی دلش خواست
پیاده گشته خفته رو به بالا
به عون حضرت باری تعالی
به چنگی لوله، بر چخماق چنگی
قراول رفته، در پشت تفنگی
تفنگ آورده پهلوی بناگوش
که باشد جانب بالای سر، روش
نشان کرده کلاه یک قراگوز
که پشمش بد بسان پوست مرغوز
حلول اندر نشانه کرده گولی
مثال مذهب شیخ حلولی
سه باج اقلو گرو از منشی نجد
ببرد و عالمی آورد در وجد
سواری نیزه دار از ایل گوران
ز نزدیکا سلیمان خان نه دوران
به میدان جلایر آمد آن روز
که گردد بر جلایر بل که فیروز
کهر جان هم چو آهو در دو آمد
جریدی ازجلایر پرتو آمد
به گوران خورد و گوران بر زمین خورد
معلق از جرید اولین خورد
کهرجان اسم خاص اسب بنده است
که خود از کر ه گی دل چسب بنده است
یکی اسب و دگر منقار قوشم
که شیهش مثل شهنازست به گوشم
صراحی گردن و خوش چشم و سرسخت
قلم باریک و سم گرد و کفل تخت

سِرْخِه گِلْ تماشا کنِنْ، زاغْ پَرْ ریجِنْ
امیر گنه: مه سوته دلْ اُونْ سَرْ ریجِنْ
گرفتارِ اُونْ چٰاهْمِهْ که دَییهْ بیجن
منیجهْ مره چاه بهشت، خد و ریجن
اِسْتٰابیمِهْ خُونِ دِبِلٰا چِشْ ریجِنْ
کبٰابْمِهْ به شه گوشت وُ راغُونْ و ریجِنْ
زِلْفْ ته چییِهْ، گوشْ بنْ پیچن ریجنْ
سی زنگی سوارْ به تُرْکِسْتُونْو ریجِنْ
آچِّهْ گِرْدِنْ ره سِییُو کَمِنْ دپیچِنْ
مه دوستْ با همه ایلِهْ، با منْ و ریجنْ