ز یاری در خماری باده جستم
گمانم بود کاورا بنگ نیکست
میم کم داد لیکن بد نباشد
ز چشم کور اشک لنگ نیکست

آن خواجه که کم باد ز عالم نامش
تریاکی بس اگر دهم دشنامش
چون قبه خشخاش گرش تیغ زنم
تریاک برون تراود از اندامش

پنبه سان شکستی چوب نرمی پیشه را
نیست سنگی سخت تر از سختی خود شیشه را

فرمان کن و آهک کن و زرنیخ براندای
بر روی و برون آر همه رویت رارت

لفت بخورد و کرم درد گرفتم شکم
سر بکشیدم دودم مست شدم ناگهان

ناظم الدوله روز جمعۀ ما
مختصر دودی و دمی داریم
منزل حضرت کمال امروز
دور هم جمع و عالمی داریم
عرقی هست و چَرس و تریاکی
کار و بار منظمی داریم
از برای نهار هم گویا
دمی و ماهی کمی داریم
خان درویش هم اگر برسد
نغمۀ زیری و بَمی داریم
نقص در کار ما نبودن تست
ور نه عیش فراهمی داریم