یک مورد دیگر خودخواهی، پارک کردن خودرو در مکان‌های مخصوص افراد دارای معلولیت یا پارک‌های اختصاصی دیگران است.

فردی که این کار را انجام می‌دهد، تنها به راحتی و منفعت خود فکر می‌کند و نیازها و حقوق دیگران را نادیده می‌گیرد. این رفتار نه تنها بی‌احترامی به قوانین است، بلکه باعث ایجاد مشکل برای افرادی می‌شود که واقعاً به آن فضا نیاز دارند.

چنین اعمالی نشان‌دهنده بی‌توجهی به دیگران و اولویت دادن به منافع شخصی به هر قیمتی است.

برای ایجاد جامعه‌ای منصفانه و محترم، باید از این گونه خودخواهی‌ها پرهیز کرد.

بلند کردن صدای ضبط خودرو تا حدی که به حریم عمومی دیگران نفوذ کند، جلوه‌ای آشکار از خودخواهی است. این عمل، نه تنها سکوت و آرامش جمعی را می‌شکند، بلکه بی‌اعتنایی به آسایش و حقوق دیگران را نیز به نمایش می‌گذارد.

فردی که چنین می‌کند، تنها به دنبال ارضای سلیقه یا خواسته‌ی شخصی خود است، بی‌آنکه به تأثیر آزاردهنده‌ی آن بر اطرافیان توجهی داشته باشد.

این رفتار، گویای نادیده گرفتن حریم عمومی و بی‌احترامی به فضای مشترکی است که همه در آن سهیم‌اند.

برای حفظ احترام و همزیستی مسالمت‌آمیز، شایسته است از چنین اعمالی پرهیز کنیم و به آرامش و حقوق دیگران احترام بگذاریم.

سیگار کشیدن در پیاده‌رو هنگام راه رفتن نمونه‌ای دیگر از خودخواهی است.

فرد سیگاری با این کار نه تنها سلامت خود، بلکه سلامت دیگران را نیز به خطر می‌اندازد. دود سیگار به راحتی به اطراف پخش می‌شود و افرادی که در پشت سر یا نزدیک فرد سیگاری راه می‌روند، مجبور به استنشاق این دود مضر می‌شوند.

این رفتار نشان‌دهنده بی‌توجهی به حقوق دیگران و عدم احترام به سلامت عمومی است.

برای حفظ احترام و سلامت همگان، بهتر است از سیگار کشیدن در مکان‌های عمومی و شلوغ خودداری شود.

انداختن آب دهان در معابر عمومی یکی از نمونه‌های بارز خودخواهی است.

این رفتار نه تنها باعث آلودگی محیط می‌شود، بلکه سلامت عمومی را نیز به خطر می‌اندازد. فردی که این کار را انجام می‌دهد، تنها به راحتی خود فکر می‌کند و به تأثیر منفی آن بر دیگران و جامعه توجهی ندارد.

چنین رفتارهایی نشان‌دهنده بی‌توجهی به حقوق دیگران و محیط زیست است.

برای داشتن جامعه‌ای پاک و سالم، باید از خودخواهی‌های کوچک مانند این جلوگیری کرد.