هوش مصنوعی:
این متن خطبه‌ای از امام علی(ع) است که در آن به موضوعات مختلفی مانند حق و باطل، هدایت و ضلالت، اعتماد به خدا، خطر جهل و گمراهی، و اهمیت بصیرت و صدق نیت پرداخته شده است. ایشان با بیانی فصیح مردم را از گمراهی برحذر می‌دارند و به سوی حق هدایت می‌کنند. همچنین به برخی وقایع تاریخی مانند قتل طلحة و زبیر اشاره شده است.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق دینی و فلسفی است که درک آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آگاهی تاریخی دارد. همچنین اشاره به وقایع تاریخی مانند قتل طلحة و زبیر ممکن است برای سنین پایین‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.
پند و اندرز به مردم
و من خطبة له عليه‌السلام و هي من أفصح كلامه عليه‌السلام و فيها يعظ الناس و يهديهم من ضلالتهم و يقال إنه خطبها بعد قتل طلحة و الزبير بِنَا اِهْتَدَيْتُمْ فِي اَلظَّلْمَاءِ وَ تَسَنَّمْتُمْ ذُرْوَةَ اَلْعَلْيَاءِ
شما مردم به وسيله ما، از تاريكى‌هاى جهالت نجات يافته و هدايت شديد، و به كمك ما، به اوج ترقّى رسيديد.
وَ بِنَا أَفْجَرْتُمْ عَنِ اَلسِّرَارِ
صبح سعادت شما با نور ما درخشيد،
وُقِرَ سَمْعٌ لَمْ يَفْقَهِ اَلْوَاعِيَةَ
كر است گوشى كه بانگ بلند پندها را نشنود،
وَ كَيْفَ يُرَاعِي اَلنَّبْأَةَ مَنْ أَصَمَّتْهُ اَلصَّيْحَةُ
و آن كس را كه فرياد بلند، كر كند، آواى نرم حقيقت چگونه در او أثر خواهد كرد؟
رُبِطَ جَنَانٌ لَمْ يُفَارِقْهُ اَلْخَفَقَانُ
قلبى كه از ترس خدا لرزان است، همواره پايدار و با اطمينان باد!.
مَا زِلْتُ أَنْتَظِرُ بِكُمْ عَوَاقِبَ اَلْغَدْرِ وَ أَتَوَسَّمُكُمْ بِحِلْيَةِ اَلْمُغْتَرِّينَ
من همواره منتظر سرانجام حيله‌گرى شما مردم بصره بودم، و نشانه‌هاى فريب خوردگى را در شما مى‌نگريستم.
حَتَّى سَتَرَنِي عَنْكُمْ جِلْبَابُ اَلدِّينِ وَ بَصَّرَنِيكُمْ صِدْقُ اَلنِّيَّةِ
تظاهر به ديندارى شما، پرده‌اى ميان ما كشيد ولى من با صفاى باطن درون شما را مى‌خواندم.
أَقَمْتُ لَكُمْ عَلَى سَنَنِ اَلْحَقِّ فِي جَوَادِّ اَلْمَضَلَّةِ حَيْثُ تَلْتَقُونَ وَ لاَ دَلِيلَ وَ تَحْتَفِرُونَ وَ لاَ تُمِيهُونَ
من براى وا داشتن شما به راه‌هاى حق، كه در ميان جادّه‌هاى گمراه كننده بود، به پاخاستم در حالى كه سر گردان بوديد و راهنمايى نداشتيد تشنه كام هر چه زمين را مى‌كنديد قطرۀ آبى نمى‌يافتيد،
اَلْيَوْمَ أُنْطِقُ لَكُمُ اَلْعَجْمَاءَ ذَاتَ اَلْبَيَانِ
امروز زبان بسته را به سخن مى‌آورم.
عَزَبَ رَأْيُ اِمْرِئٍ تَخَلَّفَ عَنِّي
دور باد رأى كسى كه با من مخالفت كند!
مَا شَكَكْتُ فِي اَلْحَقِّ مُذْ أُرِيتُهُ
از روزى كه حق به من نشان داده شد، هرگز در آن شك و ترديد نكردم!
لَمْ يُوجِسْ مُوسَى عليه‌السلام خِيفَةً عَلَى نَفْسِهِ بَلْ أَشْفَقَ مِنْ غَلَبَةِ اَلْجُهَّالِ وَ دُوَلِ اَلضَّلاَلِ
كناره گيرى من چونان حضرت موسى عليه السّلام برابر ساحران است كه بر خويش بيمناك نبود، ترس او براى اين بود كه مبادا جاهلان پيروز شده و دولت گمراهان حاكم گردد.
اَلْيَوْمَ تَوَاقَفْنَا عَلَى سَبِيلِ اَلْحَقِّ وَ اَلْبَاطِلِ
امروز ما و شما بر سر دو راهى حق و باطل قرار داريم،
مَنْ وَثِقَ بِمَاءٍ لَمْ يَظْمَأْ
آن كس كه به وجود آب اطمينان دارد تشنه نمى‌ماند.
شما مردم به وسيله ما، از تاريكى‌هاى جهالت نجات يافته و هدايت شديد، و به كمك ما، به اوج ترقّى رسيديد.
وَ بِنَا أَفْجَرْتُمْ عَنِ اَلسِّرَارِ
صبح سعادت شما با نور ما درخشيد،
وُقِرَ سَمْعٌ لَمْ يَفْقَهِ اَلْوَاعِيَةَ
كر است گوشى كه بانگ بلند پندها را نشنود،
وَ كَيْفَ يُرَاعِي اَلنَّبْأَةَ مَنْ أَصَمَّتْهُ اَلصَّيْحَةُ
و آن كس را كه فرياد بلند، كر كند، آواى نرم حقيقت چگونه در او أثر خواهد كرد؟
رُبِطَ جَنَانٌ لَمْ يُفَارِقْهُ اَلْخَفَقَانُ
قلبى كه از ترس خدا لرزان است، همواره پايدار و با اطمينان باد!.
مَا زِلْتُ أَنْتَظِرُ بِكُمْ عَوَاقِبَ اَلْغَدْرِ وَ أَتَوَسَّمُكُمْ بِحِلْيَةِ اَلْمُغْتَرِّينَ
من همواره منتظر سرانجام حيله‌گرى شما مردم بصره بودم، و نشانه‌هاى فريب خوردگى را در شما مى‌نگريستم.
حَتَّى سَتَرَنِي عَنْكُمْ جِلْبَابُ اَلدِّينِ وَ بَصَّرَنِيكُمْ صِدْقُ اَلنِّيَّةِ
تظاهر به ديندارى شما، پرده‌اى ميان ما كشيد ولى من با صفاى باطن درون شما را مى‌خواندم.
أَقَمْتُ لَكُمْ عَلَى سَنَنِ اَلْحَقِّ فِي جَوَادِّ اَلْمَضَلَّةِ حَيْثُ تَلْتَقُونَ وَ لاَ دَلِيلَ وَ تَحْتَفِرُونَ وَ لاَ تُمِيهُونَ
من براى وا داشتن شما به راه‌هاى حق، كه در ميان جادّه‌هاى گمراه كننده بود، به پاخاستم در حالى كه سر گردان بوديد و راهنمايى نداشتيد تشنه كام هر چه زمين را مى‌كنديد قطرۀ آبى نمى‌يافتيد،
اَلْيَوْمَ أُنْطِقُ لَكُمُ اَلْعَجْمَاءَ ذَاتَ اَلْبَيَانِ
امروز زبان بسته را به سخن مى‌آورم.
عَزَبَ رَأْيُ اِمْرِئٍ تَخَلَّفَ عَنِّي
دور باد رأى كسى كه با من مخالفت كند!
مَا شَكَكْتُ فِي اَلْحَقِّ مُذْ أُرِيتُهُ
از روزى كه حق به من نشان داده شد، هرگز در آن شك و ترديد نكردم!
لَمْ يُوجِسْ مُوسَى عليه‌السلام خِيفَةً عَلَى نَفْسِهِ بَلْ أَشْفَقَ مِنْ غَلَبَةِ اَلْجُهَّالِ وَ دُوَلِ اَلضَّلاَلِ
كناره گيرى من چونان حضرت موسى عليه السّلام برابر ساحران است كه بر خويش بيمناك نبود، ترس او براى اين بود كه مبادا جاهلان پيروز شده و دولت گمراهان حاكم گردد.
اَلْيَوْمَ تَوَاقَفْنَا عَلَى سَبِيلِ اَلْحَقِّ وَ اَلْبَاطِلِ
امروز ما و شما بر سر دو راهى حق و باطل قرار داريم،
مَنْ وَثِقَ بِمَاءٍ لَمْ يَظْمَأْ
آن كس كه به وجود آب اطمينان دارد تشنه نمى‌ماند.
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:خطبه شقشقيه
گوهر بعدی:پاسخ به ابوسفیان و عباس
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
