و من كلام له عليه‌السلام يجري مجرى الخطبة و فيه يذكر فضائله عليه‌السلام قاله بعد وقعة النهروان
(پس از فرونشاندن شورش نهروان در سال 38 هجرى در كوفه ايراد فرمود كه شبيه يك سخنرانى است)

فَقُمْتُ بِالْأَمْرِ حِينَ فَشِلُوا
آن گاه كه همه از ترس سست شده، كنار كشيدند، من قيام كردم،

وَ تَطَلَّعْتُ حِينَ تَقَبَّعُوا
و آن هنگام كه همه خود را پنهان كردند من آشكارا به ميدان آمدم،

وَ نَطَقْتُ حِينَ تَعْتَعُوا
و آن زمان كه همه لب فرو بستند، من سخن گفتم،

وَ مَضَيْتُ بِنُورِ اَللَّهِ حِينَ وَقَفُوا
و آن وقت كه همه باز ايستادند من با راهنمايى نور خدا به راه افتادم.

وَ كُنْتُ أَخْفَضَهُمْ صَوْتاً
در مقام حرف و شعار صدايم از همه آهسته‌تر بود

وَ أَعْلاَهُمْ فَوْتاً
امّا در عمل برتر و پيشتاز بودم،

فَطِرْتُ بِعِنَانِهَا
زمام امور را به دست گرفتم، و جلوتر از همه پرواز كردم،

وَ اِسْتَبْدَدْتُ بِرِهَانِهَا
و پاداش سبقت در فضيلت‌ها را بردم.

كَالْجَبَلِ لاَ تُحَرِّكُهُ اَلْقَوَاصِفُ
همانند كوهى كه تند بادها آن را به حركت در نمى‌آورد،

وَ لاَ تُزِيلُهُ اَلْعَوَاصِفُ
و طوفانها آن را از جاى بر نمى‌كند،

لَمْ يَكُنْ لِأَحَدٍ فِيَّ مَهْمَزٌ
كسى نمى‌توانست عيبى در من بيابد،

وَ لاَ لِقَائِلٍ فِيَّ مَغْمَزٌ
و سخن چينى جاى عيب جويى در من نمى‌يافت.

اَلذَّلِيلُ عِنْدِي عَزِيزٌ حَتَّى آخُذَ اَلْحَقَّ لَهُ
خوارترين افراد نزد من عزيز است تا حق او را باز گردانم،

وَ اَلْقَوِيُّ عِنْدِي ضَعِيفٌ حَتَّى آخُذَ اَلْحَقَّ مِنْهُ
و نيرومند در نظر من پست و ناتوان است تا حق را از او باز ستانم.

رَضِينَا عَنِ اَللَّهِ قَضَاءَهُ
در برابر خواسته‌هاى خدا راضى،

وَ سَلَّمْنَا لِلَّهِ أَمْرَهُ
و تسليم فرمان او هستم،

أَ تَرَانِي أَكْذِبُ عَلَى رَسُولِ اَللَّهِ صلى‌الله‌عليه‌وسلم
آيا مى‌پنداريد من به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم دروغى روا دارم‌؟

وَ اَللَّهِ لَأَنَا أَوَّلُ مَنْ صَدَّقَهُ
به خدا سوگند، من نخستين كسى هستم كه او را تصديق كردم،

فَلاَ أَكُونُ أَوَّلَ مَنْ كَذَبَ عَلَيْهِ
و هرگز اوّل كسى نخواهم بود كه او را تكذيب كنم.

فَنَظَرْتُ فِي أَمْرِي
در كار خود انديشيدم،

فَإِذَا طَاعَتِي قَدْ سَبَقَتْ بَيْعَتِي
ديدم پيش از بيعت، پيمان اطاعت و پيروى از سفارش رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را بر عهده دارم

وَ إِذَا اَلْمِيثَاقُ فِي عُنُقِي لِغَيْرِي
كه از من براى ديگرى پيمان گرفت. (پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود اگر در امر حكومت كار به جدال و خونريزى كشانده شود، سكوت كن)

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir